هورمون ها و بی ثباتی رفتاری

براساس یافته های جدید بسیاری از بی ثباتی های رفتاری به تغییرات هورمونی نسبت داده می شوند. هرچند امروزه این بی ثباتی ها را کاملا منفی تفسیر نمی کنند، اما آگاهی از این تأثیرها می تواند برخی تفاوت های زن و مرد را روشن و به درک متقابل آنها از هم کمک کند. اینکه آیا سندروم پیش از قاعدگی (PMS) [1]زنان را افسرده و یا حساس و تیزبین می کند و هورمون تستوسترون مردان را پرخاشگر می کند یا قوی؟ موضوعی است که سالها پژوهش های مختلف را به خود جلب کرده است (برانون، ۲۰۱۶)

از سال ها پیش پژوهش ها نشان می دهند که زنان چند روز پیش از قاعدگی انواع هیجان های منفی، شناخت ها و تجربیات جسمانی منفی و ناخوشایندی را تجربه می کنند که تحت عنوان سندروم های مختلف شناخته شده اند. نشانه های مختلف همراه با این سندروم شامل سردرد، کمر درد، ناراحتی و نفخ شکم، حساس شدن سینه ها، تنش با بی قراری، افسردگی، افزایش بی حسی نسبت به درد،[2] تمایل به استفاده از مواد مخدر و الکل، کاهش انرژی، اختلال در خوردن، خوابیدن، رفتار جنسی، کار کردن و روابط بین فردی (دیکرسن، مازیک و هانتر، ۲۰۰۳؛ نقل از: برانون، ۲۰۱۶، ص ۹۲).

از بین همه این علائم تنش و کج خلقی و بی قراری شایع تر است و اعتقاد اساسی بر این بوده که هورمونها دلیل اصلی این مشکلات است.

اما تحقیقات اخیر نسبت دادن این مشکلات به بیولوژی را چندان تأیید نمی کنند و آن را بیشتر به اسنادها و انتظارات نسبت می دهند (برانون، ۲۰۱۶؛ مک کریری و چریسلر، ۲۰۱۰).

درباره تستوسترون نیز وضع بر همین منوال است و تحقیقات دهه اول دوهزار به بعد، این فرضیه که این هورمون با رفتار پرخاشگرانه رابطه دارد و یا زمینه ساز رفتار پدری و پرورشگری مردان است را مطرح کرده است.